‘Het kind is opgevangen in een pleeggezin’. Het is vaak een bijzin bij nieuwsverhalen over kinderen die thuis verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Zoals bij het 8-jarige Duitse jongetje dat jarenlang door zijn ouders werd mishandeld, amper te eten kreeg en in een kist moest slapen. Of onlangs de jongen van 10 die door zijn moeder via het dark web werd aangeboden aan pedofielen en tientallen keren seksueel werd misbruikt.
Hoe ga je als pleegouder om met getraumatiseerde kinderen? Karin* en haar man zorgen voor een jongen (3) en een meisje (9) die na ernstige verwaarlozing bij hun ouders zijn weggehaald. Het echtpaar kreeg vooraf en tijdens de opvang veel informatie van de pleegzorgorganisatie over hoe te handelen.
Zelf uitpluizen
,,Heel fijn, maar dan nog moet je als pleegouders het nodige zelf uitpluizen. Helaas bestaat er geen kant en klare handleiding voor het opvangen en opvoeden van jonge kinderen met complexe problematiek. Het is vallen en opstaan. Onze pleegdochter was 2 jaar toen ze bij ons kwam. Ze kon niet praten en ook niet lopen. Ze werd door haar ouders genegeerd, er werd niets met haar gedaan. Dat leidde tot emotionele verwaarlozing waardoor zij op verschillende fronten een flinke achterstand opliep. Dan ga je op zoek naar oplossingen om haar kwaliteit van leven te verbeteren. De juiste fysieke en geestelijke zorg, een goede school. En vooral véél praten. Voor ons is het vanzelfsprekend, maar het is en blijft een zoektocht. Want ieder kind is anders en reageert ook anders. Het belangrijkste is dat het kind weet dat het veilig is bij jou.”
Het meisje woont nu zeven jaar bij Karin en haar man en praten kan ze inmiddels als de beste. ,,Soms zou je willen dat ze even haar mond hield”, lacht de pleegmoeder. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn. ,,Nee, zo realistisch moet je ook zijn. Ze loopt weliswaar, maar ze heeft weinig kracht. Ze kan bijvoorbeeld niet goed fietsen en zwemmen is ook een probleem. Maar goed, het is een blij kind. Ze krijgt de aandacht die ze verdient. We hopen dat ze via ons toch een goede start in het leven heeft gekregen.”
Slapende honden
Bij de organisatie Sterk Huis in Goirle zijn ze gespecialiseerd in het behandelen van getraumatiseerde kinderen. Ze hebben er goede ervaringen met de ‘Slapende honden? Wakker maken!-tactiek van ontwikkelingspsycholoog Arianne Struik. ,,Soms willen kinderen niet praten over wat ze hebben meegemaakt, maar voor hun verwerkingsproces is het belangrijk dat die ‘slapende honden’ juist wel ontwaken. Onze therapeuten merken dat het zo snel mogelijk boven krijgen van de onderste steen positief werkt. Vroeger was het net andersom. Als je de trauma’s niet besprak, dan waren ze er ook niet. Maar die slapende honden kunnen later wel degelijk voor problemen zorgen. De huidige behandelmethode zorgt voor minder stress, kinderen gaan weer sneller naar school. Hun leven normaliseert,” aldus Sterk Huis-woordvoerder Maaike Krielaart.
Janette Reukers, woordvoerder van Pleegzorg Nederland, geeft aan dat het aantal pleegkinderen in ons land stabiel is, maar dat de problemen per kind ernstiger zijn dan een paar jaar geleden. ,,Er wordt tegenwoordig veel aandacht besteed aan preventie, kinderen blijven langer thuis wonen. Met de kinderen die uiteindelijk toch naar een pleeggezin gaan, is vaak veel aan de hand. Dat gebeurt niet zomaar meer. Daarom begeleiden we pleegouders, zeker in het begin, zeer intensief.”
*De naam Karin is vanwege privacyredenen gefingeerd.
Bron: AD.nl