Van logeetjes tot pleegzorg
“Eigenlijk groeide ik op met het idee dat je er gewoon voor elkaar bent, als het nodig is. Vroeger bij mij thuis logeerden er soms kinderen van wie de thuissituatie dat tijdelijk nodig had. Bij mijn vrouw was dat net zo. Dat heette toen nog geen pleegzorg, maar dat was het natuurlijk wel.”
De eerste officiële stap in de pleegzorg zette Coert samen met zijn vrouw in 2002, na het volgen van de Samenwerking Teamgeest Aspirant Pleegouders (STAP) training. “We begonnen met een weekendplaatsing, eens per maand, van een meisje met lichte beperkingen. Met twee jonge zoons thuis was dat een mooie manier om te ontdekken of pleegzorg bij ons paste. Ze voelde zich al snel thuis bij ons.” In diezelfde periode vingen ze ook regelmatig kinderen op uit achterstandswijken van Rotterdam, die zo een weekje vakantie konden vieren in Zeeland.
Een weekendplaatsing was een mooie manier om te ontdekken of pleegzorg bij ons paste.
Een paar jaar later kwam er een meisje bij hen wonen in een perspectief biedende plaatsing — langere tijd dus. Ze was twee jaar jonger dan hun jongste zoon. “Dat werkte goed. Later zijn er nog tijdelijke plaatsingen geweest, dat hing wel af van de fase waarin we als gezin zaten. Mijn vrouw en ik werkten allebei, dus dan moet het wel in te passen zijn.”
Inmiddels zijn de kinderen de deur uit en is er opnieuw ruimte ontstaan. “We staan nu open voor noodplaatsingen. Zo kunnen we in het moment bekijken of het bij ons past.”
Van speciaal onderwijs tot monumenteninspectie
In het dagelijks leven werkt Coert als bouwkundig inspecteur van monumenten in Zeeland, maar zijn loopbaan begon in het speciaal onderwijs. “Daar kwam ik al veel in aanraking met pleegkinderen en gezinnen. Soms nam ik zelfs kinderen uit een internaat een dagje mee naar huis. Die ervaringen hebben mijn blik op pleegzorg enorm gevormd.”
Ben je lid van een club, dan draag je ook je steentje bij. Zo zie ik dat ook bij de POR.
Waarom de POR?
Lid zijn van de POR voelt voor Coert als een vanzelfsprekend verlengstuk van zijn betrokkenheid als pleegouder. “Ik ben altijd lid geweest van allerlei clubs en verenigingen. En als je lid bent, dan draag je ook je steentje bij. Zo zie ik dat ook nu.”
Wat hij meebrengt? “Ervaring, misschien wel rust. Ik hoef niet overal verstand van te hebben, maar ik stel graag vragen op gevoel. Soms out of the box. In de POR is het juist belangrijk dat er verschillende perspectieven aan tafel zitten. Daarom hopen we ook dat beginnende pleegouders zich aansluiten, die kijken vaak net weer anders dan mensen die dit al langer doen.”
Onderwerpen die leven
Binnen de POR worden landelijke en lokale ontwikkelingen gevolgd, bijvoorbeeld via organisaties als de NVP en LOPOR. “De overgang van provinciaal naar gemeentelijk beleid blijft een punt van zorg. Ook dat er elk jaar wat minder pleeggezinnen zijn is jammer. Tegelijk zie ik ook mooie dingen gebeuren, zoals de samenwerking tussen verschillende pleegzorgaanbieders. Daar kijk ik echt naar uit, bijvoorbeeld tijdens de pleeggezinsdag — een waardevol moment van ontmoeting.”
In de POR ervaren we dat de rol van pleegouders echt gewaardeerd wordt.
Zichtbaar gewaardeerd worden
Tot slot benadrukt Coert het belang van de POR als luisterend en adviserend orgaan. “We hoeven niets te bewerkstelligen, we luisteren en denken mee. Dat is al waardevol genoeg. Juvent neemt ons serieus en dat voelt goed. Ik kies bewust voor een tweede termijn, uit wat ik ‘clubliefde’ noem. Als er elk jaar iemand nieuws bij komt, blijven we als POR fris en representatief.”
Hij besluit met een oproep aan andere pleegouders: “Denk niet te min over je eigen rol. Pleegouders zijn vaak geneigd zichzelf op de achtergrond te zetten. Maar jouw stem doet ertoe. In de POR ervaren we dat de rol van pleegouders echt gewaardeerd wordt. Dus: duim omhoog voor alle pleegouders én voor Juvent!”