“Ik was 12 jaar oud toen ik in een pleeggezin terechtkwam. Thuis wist ik dat het er anders aan toeging dan bij andere kinderen, maar pas in het pleeggezin merkte ik hoeveel rust en structuur ik eigenlijk had gemist.
Grote verantwoordelijkheid
Bij mijn ouders droeg ik – bewust én onbewust – een grote verantwoordelijkheid. Mijn ouders zijn verstandelijk beperkt, en daardoor nam ik al jong een zorgrol op me. In plaats van spelen of sporten, maakte ik me zorgen of alles thuis wel goed ging.
Heldere rolverdeling
In het pleeggezin veranderde dat. De rollen waren daar helder: de pleegouders waren de ouders, de kinderen waren de kinderen. Dat gaf ruimte. Voor het eerst in lange tijd mocht ik gewoon kind zijn. Ik kon me richten op school, vriendjes, sport – dingen die horen bij jong en onbezorgd zijn.
Dankbaar en positief
Nu ik volwassen ben, kijk ik terug met dankbaarheid. De periode in het pleeggezin heeft mijn leven in een andere richting gestuurd. Ik leerde wat structuur en veiligheid betekenen, en kreeg een realistischer kijk op de wereld. Die basis heeft mij gevormd tot wie ik nu ben: zelfstandig, evenwichtig en – ondanks alles – positief over het leven.”
Gijs is een gefingeerde naam.