Fleur (15 jaar) en haar moeder Mariëlle zitten naast elkaar op de bank. Ze houden elkaars hand af en toe vast. Dat kan nu weer. Er is een periode geweest dat de relatie tussen moeder en dochter minder goed was. Nadat ze dit hadden vastgesteld, besloten ze samen dat er iets moest gebeuren aan de gespannen thuissituatie die in huis was ontstaan: Fleur ging een half jaar in een netwerkpleeggezin wonen.

Na het overlijden van de vaders des huizes stortte de wereld van Mariëlle en haar drie dochters in. Hij had elf maanden gestreden tegen kanker. Fleur weet nog precies hoe het ging en wat ze toen aanhad. Fleur was niet alleen verdrietig, maar ook heel boos over wat er was gebeurd. Mariëlle: “Toen de ziekte werd vastgesteld, werd ook meteen duidelijk hoe ernstig het was. De aarde verdween onder mijn
voeten. We zijn altijd heel open geweest tegen de kinderen en de omgeving. Na het overlijden van Eddy was ik een aantal maanden thuis. Daarna kon ik het niet meer opbrengen om slaapdiensten te draaien en is er passend werk voor me gezocht. Iedereen was verdrietig, Fleur was boos en ik zat niet goed in mijn vel. Mijn hele leven stond op zijn kop en hier in huis liep de spanning tussen Fleur en mij elke dag hoger op. Ik kon het niet meer aan, er waren veel ruzies.”

Mariëlle klopte aan bij een gezin uit het dorp met de vraag of ze een half jaar voor Fleur konden zorgen, als adempauze voor het hele gezin. Iedereen had behoefte aan meer rust en ruimte. Fleur stemde er zelf mee in. Fleur: “Ik vond het vanaf het begin gezellig bij dit pleeggezin. Het was vertrouwd, ik kende ze al, ik had een eigen kamer, he-le-maal roze, precies mijn stijl. Ik werd gelijk opgenomen in het gezin en mijn pleegmoeder vond het wel leuk dat ze eindelijk een dochter in huis had.”

Mariëlle en Fleur maakten samen met het pleeggezin duidelijke afspraken over wanneer Fleur thuis zou langskomen en af en toe zou mee-eten. Ook ging Fleur na verloop van tijd weer af en toe een weekend thuis logeren. Fleur: “Dit werkte voor mij ook makkelijker. Ik heb ADHD en autisme en ik vind het prettig als er duidelijke afspraken zijn.”

Hoe vond Fleur het dat juist zij naar een pleeggezin ging en niet een van haar zussen? Fleur: “Voor mij was het ook wel rustig. Ik had al begeleiding van Ithaka en de begeleider vroeg me hoe het zou zijn als ik een time-out zou nemen. Dat vond ik wel een goed idee. Toen kwam zij met het voorstel van een tijdelijk pleeggezin.” Mariëlle: “We hebben wel heel duidelijk tegen elkaar gezegd waarom dit nodig was. Ik wilde niet dat Fleur het idee had dat ik haar wegdeed. Ik deed haar natuurlijk niet weg, maar Fleur en ik hadden de meeste moeite met elkaar.”

Sinds 6 juli woont Fleur weer thuis. Fleur: “Lekker bij mams en bij mijn zussen.” Ze ziet het pleeggezin nog geregeld en gaat er af en toe eten. Het gaat nu weer een stuk beter thuis, zeggen zowel Mariëlle als Fleur, hoewel Fleur soms nog wel moet huilen. School is nog een struikelblok. Fleur wordt af en toe gepest, zegt ze. Ze heeft alles open en eerlijk verteld tegen haar vrienden en vriendinnen van school, ook dat ze een tijdje in een pleeggezin ging wonen. Fleur vond het niet zo moeilijk om dit te vertellen.

Mariëlle: “Ik heb de tijd gekregen om alles op een rijtje te zetten en mijn leven weer op de rails te krijgen. Ik wil iedereen aanraden om op tijd aan de bel te trekken als je hulp nodig hebt. Wees niet trots en wacht niet tot het te laat is. Als dit pleeggezin er niet was geweest en wij langer hadden moeten wachten, was de spanning misschien te hoog opgelopen en zou het een crisis zijn geworden. Ik ben heel erg op mijn gevoel afgegaan en in ons geval kwamen precies op tijd de juiste mensen op ons pad.”

Dit interview verscheen eerder in de PM Special (2014) Tekst: Mirjam de Smet Fotografie: Marlies Goossen